سیگارهای پک زده زیر درخت بید

گیلاس نصفه از عرق سرد روزگار

میز نچیده از ورق و شمع و استکان

آشفتگی میان تب جبر و اختیار

از پرده های کرکره ای شب سلام کرد

روی کتاب فلسفه مرگی نفس کشید

من؛ آخرین وداع خودش را به باد داد

من؛ از دو روز زندگی اش روز خوش ندید

انگار توی دفتر شعرم بتی شکست

در خاطرات بی سر و ته از نوشته ها

این روزها به مرگ خودم فکر می کنم

باید وداع گویم ای زندگی تو را

تو می روی و قصه به پایان نمی رسد

با خنده های تلخ غم و گریه های من

آری برو برای همیشه و برنگرد

دیگر ندارد عشق تو چیزی برای من